Με τους Κωνσταντίνο Κάππα & Σωκράτη Πατσίκα

Ο Δημήτρης Κεχαίδης ,από τις εξέχουσες μορφές της νεότερης ελληνικής θεατρικής δραματουργίας, γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1933 και σπούδασε Νομικά στην Αθήνα. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τα μονόπρακτα Μακρινό λυπητερό τραγούδι και Παιχνίδια στις Αλυκές, τα οποία παίχτηκαν στο Θέατρο Τέχνης το 1958. Από τότε συνέδεσε τη θεατρική του ζωή με το υπόγειο του Κουν, και όλα τα έργα του, μέχρι το 1985 παρουσιάστηκαν στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Τα θέματά του είναι καίρια και σαφή, η γραφή του αποτέλεσμα βασανισμού και απόσταξης, οι χαρακτήρες του πλήρεις και με πρισματική τεχνική δομημένοι. Η δραματουργία του Κεχαΐδη διερευνά τον κοινωνικό χώρο του νεοελληνικού μικροαστισμού και καταγράφει με ακρίβεια τις ατομικές και συλλογικές στρατηγικές που επιλέγει κάθε φορά η κοινωνική μικροομάδα, την οποία μελετά, για να επιβιώσει μέσα σε μια κοινωνία αντιφατική, παράλογη, άνιση, συντηρητική, αδιέξοδη και παγιδευμένη.

Το «Τάβλι» παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης το 1972. Σκηνοθεσία Κάρολος Κούν. Οταν αυτός ο εφιάλτης σήψης, κράτους και κοινωνίας, ήταν ακόμη στη σύλληψή του. Κι όταν ένας Φώντας (κομπιναδόρος, αδίστακτος αλλά και αφελής - γι' αυτό και αιωνίως αποτυχημένος) μπορούσε να παρασύρει έναν Κόλλια (μεροκαματιάρη λαχειοπώλη, ήρωα της Αντίστασης, με όνειρο να γράψει βιβλίο για τη ζωή του όπου τον βοηθά γριά Κολωνακιώτισσα) στα πλέον απίθανα -τότε- τερατώδη, πανούργα αλλά και αφελή πλάνα για να ζήσουν επιτέλους τα... κλέη μύθων και προγόνων.

Η ιδέα του Κωνσταντίνου Κάππα ήταν να ανεβάσει την συγκεκριμένη παράσταση όχι σε θέατρο αλλά στον φυσικό της χώρο ,σε μια παλιά Αθηναική Αυλή. Το έργο παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία τόσο στην Αθήνα όσο και σε θέατρα και άλλους επιλεγμένους χώρους σε όλη την Ελλάδα και η παράσταση συνέχισε την επιτυχημένη πορεία της περιοδεύοντας χειμώνα - καλοκαίρι .

Σκηνοθεσία  : Κωνσταντίνου Κάππα, με τον ίδιο στον ρόλο του "Κόλλια" και τον Σωκράτη Πατσίκα στον ρόλο του "Φώντα”