Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Μετά από την εξαιρετικά επιτυχημένη τριετή (2019-2021) παρουσίαση της Αντιγόνης του Σοφοκλή, η Ομάδα Σημείο Μηδέν συνεχίζει την έρευνά της στα θεμελιώδη κείμενα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας παρουσιάζοντας αυτή τη φορά, την παλαιότερη σωζόμενη τραγωδία, τους «Πέρσες» του Αισχύλου.
Για την παράσταση πραγματοποιείται πολύμηνο εργαστήριο εστιασμένο στην αρχαία τραγωδία σύμφωνα με τον τρόπο δουλειάς και προετοιμασίας της Ομάδας Σημείο Μηδέν και του σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπου.
Λίγα λόγια για τους «Πέρσες» του Αισχύλου (472 π.Χ). Πρόκειται για την πρώτη τραγωδία που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα (και μάλιστα μόνο κατά επτά χρόνια προγενέστερα από την παρουσίασή της στο κοινό) καθώς πραγματεύεται την οδύνη των Περσών όταν πληροφορούνται για τη συντριπτική ήττα τους στη Σαλαμίνα μάχη στην οποία είχε λάβει μέρος ο ίδιος ο συγγραφέας. Συχνά αναφερόμενη ως «αντιπολεμική» η τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες» στέκεται κριτικά απέναντι σε κάθε είδους υπεροψία και επεκτατισμό σεβόμενη τον θρήνο των ηττημένων και αποδοκιμάζοντας την αλαζονεία των νικητών.
Σκηνοθετικό σημείωμα
ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΠΕΡΣΕΣ» ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ
Από το τέλος της Ιστορίας στο τοπίο της Νέμεσης
Οι «ΠΕΡΣΕΣ» παίζονται μέσα στο τοπίο της Νέμεσης (στιγμή της θεϊκής οργής και εκδίκησης). Τα προηγούμενα στάδια του φοβερού τρίπτυχου της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας Ύβρη (βίαιη, αυθάδης και αλαζονική στάση) και Άτη (θόλωμα, τύφλωση του νου) έχουν ήδη προηγηθεί, εφόσον βρισκόμαστε, επί της ουσίας, στην αρχή του οδυνηρού τέλους της Περσικής αυτοκρατορίας. Στην προσπάθειά τους να επεξεργαστούν το αίσθημα του τρόμου που τους κατακλύζει, οι Πέρσες καταλαμβάνονται από την παραφορά της υπεροπλίας τους. Από την τερατώδη τάση τους για ολοένα και περισσότερη δύναμη, πλούτο, εξουσία, από τον αλόγιστο επεκτατισμό τους, όπως και από τη μανία να πολεμούν αδιάκοπα, ώσπου να κατακτήσουν τα επιθυμητά εδάφη, θεωρώντας παράπλευρες απώλειες τους όποιους νεκρούς, τις όποιες καταστροφές επιφέρει η στάση τους.
Με την έναρξη, λοιπόν, του έργου βρισκόμαστε στο τοπίο της Νέμεσης. Η Τίση (τιμωρία και συντριβή) επέρχεται. Αγωνία και φόβος. Νέα δεν έρχονται από πουθενά, ωστόσο όλοι αισθάνονται την καταστροφή που έχει συντελεστεί στο πεδίο της μάχης, για την ακρίβεια στο θαλάσσιο ανθρωποσφαγείο της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, χωρίς κανείς να τολμά να το παραδεχτεί. Οι Πέρσες αρνούνται πεισματικά να βγάλουν τα συμπεράσματα από τις πολύνεκρες μάχες της προηγούμενης περιόδου.
Ο Αισχύλος δεν γελοιοποιεί τους εχθρούς της Αθήνας, την ίδια στιγμή, η κριτική του είναι απολύτως αμείλικτη, κυρίως σε ότι αφορά τη θέλησή τους για εξουσία και πλούτο, την ιμπεριαλιστική τους αμετροέπεια. Εξορύσσει την τραγική ύλη από το αδιέξοδο των Περσών μέσα στο τοπίο της Νέμεσης. Όσο αρνούνται να λειτουργήσουν αναστοχαστικά και αυτοκριτικά, να αμφισβητήσουν ριζικά την ανθρωποφαγική τους στάση και να δουν πώς θα αντιμετωπίσουν την επερχόμενη καταστροφή, ο μόνος δρόμος που τους απομένει είναι ο άγριος και άνευ όρων και ορίων θρήνος. Η θρηνητική αγριότητα των Περσών συνδέεται με την κριτική στάση του ποιητή απέναντι στη στάση τους. Η σύνδεση των δύο αυτών διαστάσεων φωτίζει την τραγική κλίμακα της τραγωδίας των Περσών. Εκστατικός θρήνος και κριτική στάση έχουν κοινή ρίζα, κι αυτό γιατί χρειάζεται να καταδειχθεί όσο πιο καθαρά η τρομερή πτώση των πάλαι ποτέ πανίσχυρων εξουσιαστών και αλαζόνων Περσών.
Αν ο Αισχύλος σάρκαζε ή γελοιοποιούσε τους Πέρσες δεν θα ήταν παρά μια ποιητική και πολιτική μικρότητα από μέρους του. Ο Αθηναίος τραγικός δεν θα μπορούσε να βαδίσει σε τέτοια μονοπάτια. Αντιθέτως. Μέσα από τη στάση των Περσών – στάση βαθιάς συνειδησιακής και πολιτικής τυφλότητας – με τα τραγικά της αποτελέσματα, φωτογραφίζει την εξελισσόμενη ιμπεριαλιστική αλαζονεία των ίδιων των Αθηναίων, οι οποίοι, με πρόσχημα τις δημοκρατικές τους αρχές, επιδίδονται στην ίδια αδηφάγα πολιτική με τους χειρότερους εχθρούς τους. Μάλιστα, γίνεται τόσο σκληρός με τους συμπατριώτες του, ώστε να τους παρομοιάζει κριτικά με τους Πέρσες, οκτώ μόλις χρόνια μετά την ναυμαχία της Σαλαμίνας (Η τραγωδία γράφεται και παίζεται το 472 πΧ, η ναυμαχία της Σαλαμίνας χρονολογείται στο 480πΧ). Ο Αισχύλος βλέπει το επερχόμενο τέλος της Αθηναϊκής δημοκρατίας (Η ήττα της Αθήνας από τη Σπάρτη χρονολογείται το 404πΧ, όπου και τελειώνει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος) και προειδοποιεί, τονίζοντας τις δημοκρατικές αξίες οι οποίες τείνουν να ξεχαστούν λόγω της ιμπεριαλιστικής αλαζονείας.
Ο Αισχύλος μέσα από τους Πέρσες δείχνει τους Αθηναίους, κι έτσι δημιουργεί ένα ποιητικό φίλτρο κριτικής στάσης για να εκφράσει την πολιτική, κοινωνική και υπαρξιακή του αγωνία σε ότι αφορά την ίδια τη δημοκρατία. Ας πράξουμε αναλόγως. Στους «Πέρσες» αντικατοπτρίζεται η κάθε αλαζονική, αιμοδιψής κι επεκτατική εξουσία. Πόσο κοντά μας είναι το εκτυφλωτικό αφήγημα περί «τέλους της Ιστορίας». Πόση αλαζονική υπεροψία των υποτιθέμενων νικητών, πόση επεκτατική μανία, πόσος κενός αγριανθρωπισμός. Ο χρόνος του τώρα μας βρίσκει σε ένα αντίστοιχο τοπίο Νέμεσης. Όμως, για πόσο ακόμα θα συνεχίζεται η τραγωδία της χειμαζόμενης ανθρωπότητας;
Η παράσταση της Ομάδας Σημείο Μηδέν θα είναι το αποτέλεσμα πολύμηνου εργαστηρίου πάνω στην αρχαία τραγωδία. Βάση της ερευνητικής διαδικασίας αποτελεί η μέθοδος ψυχοφυσικής εκπαίδευσης ηθοποιών του Θ.Τερζόπουλου. Στην παράσταση συμμετέχουν έξι ηθοποιοί. Όλοι αποτελούν τον χορό, μέσα από τον οποίο αναδύονται τα πρόσωπα του έργου.
Σάββας Στρούμπος
Συντελεστές
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Σκηνική εγκατάσταση, κοστούμια: Κατερίνα Παπαγεωργίου Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Μουσική: Ζήσης Σέγκλιας
Δραματολόγος: Μαρία Σικιτάνο
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Διανομή:
Άτοσσα: Έβελυν Ασουάντ
Δαρείος: Έλλη Ιγγλίζ
Αγγελιαφόρος: Μπάμπης Αλεφάντης, Άννα Μαρκά Μπονισέλ Ξέρξης: Ντίνος Παπαγεωργίου
Κορυφαία Χορού: Ρόζυ Μονάκη
Χορός: Η ομάδα
Περισσότερες πληροφορίες για την ομάδα, κριτικές των παραστάσεων, συνεντεύξεις και φωτογραφικό υλικό μπορείτε να βρείτε στη σελίδα http://simeiomiden.gr/
Facebook: Ομάδα Σημείο Μηδέν (@omadasimeiomiden) Instagram: Ομάδα Σημείο Μηδέν (@zeropointtheater)
Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού
Προφίλ Ομάδας Σημείο Μηδέν:
Η Ομάδα Σημείο Μηδέν δραστηριοποιείται από το 2008 ως ερευνητική ομάδα πάνω στην τέχνη του ηθοποιού. Από τη δημιουργία της ως σήμερα έχει ανεβάσει κείμενα των Φραντς Κάφκα, Αλμπέρ Καμύ, Σοφοκλή, Σάμιουελ Μπέκετ, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Γκέοργκ Μπύχνερ, Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν, Χάινερ Μύλλερ, Δημήτρη Δημητριάδη κ.α. Κάθε περίοδος προβών και έρευνας διαρκεί 7-9 μήνες. Στην Ομάδα Σημείο Μηδέν λειτουργεί σταθερός πυρήνας ηθοποιών ο οποίος κατά περιόδους ανανεώνεται. Ως αυτή τη στιγμή, η περίοδος συνεργασίας ηθοποιών με τη Σημείο Μηδέν εκτείνεται από 2 ως 9 χρόνια.
Στην περίοδο των προβών, οι ηθοποιοί εμβαθύνουν στην Μέθοδο εργασίας του Θ. Τερζόπουλου, με καθημερινή σωματική και φωνητική άσκηση, πολύμηνη περίοδο αυτοσχεδιασμών, αλλά και θεωρητική εργασία, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε κειμένου. Κάθε νέα παράσταση της Ομάδας Σημείο Μηδέν συνήθως συνοδεύεται από νέα μετάφραση του εκάστοτε έργου, μαζί με θεωρητικά κείμενα που γράφονται από συνεργάτες κατά την περίοδο των προβών.
Η περίοδος παραστάσεων για το κάθε έργο επίσης εκτείνεται σε μεγάλη περίοδο. Συνήθως δίνονται 100-180 παραστάσεις στην Αθήνα και σε περιοδείες ανά την Ελλάδα ή και το εξωτερικό.
Σκηνοθέτης της Ομάδας Σημείο Μηδέν είναι ο Σάββας Στρούμπος.
Ο Σάββας Στρούμπος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (2002). Mε την υποτροφία Παξινού Μινωτή του ΜΙΕΤ έκανε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Exeter της Αγγλίας (MA in Theatre Practice), με καθηγητή τον Phillip Zarrilli (2003), από όπου αποφοίτησε με έπαινο.
Ως βοηθός σκηνοθέτης συνεργάστηκε με τον Θόδωρο Τερζόπουλο στις παραστάσεις: Πέρσες του Αισχύλου στο Κέντρο Meyerhold της Μόσχας (2003), Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή στο Θέατρο Alexandrinsky της Αγίας Πετρούπολης (2006), Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου στην Κρατική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Πεκίνου (2008), Αντιγόνη του Σοφοκλή στην Κρατική
Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Πεκίνου (2011), Τέλος του Παιχνιδιού του Σάμιουελ Μπέκετ στο Θέατρο Alexandrinsky της Αγίας Πετρούπολης (2014), Βάκχες του Ευριπίδη στο Electro Theatre Stanislavski της Μόσχας (2015), Αντιγόνη του Σοφοκλή στο Wilma Theatre της Φιλαδέλφειας, ΗΠΑ (2015), Βάκχες του Ευριπίδη στο Εθνικό Θέατρο της Ταϊβάν (2016), Τρωάδες του Ευριπίδη στα πλαίσια του Πάφος 2017 – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης (2017), Γέρμα του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα στο Εθνικό Θέατρο της Ταϊβάν (2018).
Ως ηθοποιός συμμετείχε με το Θέατρο Άττις, στις παραστάσεις: Άμλετ, μια μαθητεία του Μπορίς Πάστερνακ (2003), Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου (2003), Επίγονοι του Αισχύλου (2004), Τρίπτυχο του Σάμουελ Μπέκετ (2004), Αίας η Τρέλλα – διασκευή της τραγωδίας του Σοφοκλή «Αίας» (2004), Τελευταία Μάσκα του Κώστα Λογαρά (2006), Πέρσες του Αισχύλου (2006), Η Κασσάνδρα απευθύνεται στους νεκρούς του Μάριου Ποντίκα (2007), Αίας η Τρέλλα – β’ εκδοχή (2008), Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου (2010).
Με την Ομάδα Σημείο Μηδέν σκηνοθέτησε τις παραστάσεις: Στη Σωφρονιστική Αποικία του Φραντς Κάφκα (2009), Όπως Σας Αρέσει του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (2010), Οι Δίκαιοι του Αλμπέρ Καμύ (2011 – «Έπαινος Νέου Δημιουργού» από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών), Η Μεταμόρφωση του Φραντς Κάφκα (2012), Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ (α’ και β’ εκδοχή 2013-15), Στη Σωφρονιστική Αποικία του Φραντς Κάφκα (β’ εκδοχή – Φεστιβάλ Αθηνών, 2014), Εμείς του Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν (2015), Η Αποστολή – ανάμνηση από μιαν επανάσταση του Χάινερ Μύλλερ (2016), Τρωάς του Δημήτρη Δημητριάδη (2017), Θραύσματα από τον Κάφκα του Γκιόργκι Κούρταγκ (2018), Περιμένοντας τον Γκοντό, του Σάμουελ Μπέκετ (2018), Αντιγόνη του Σοφοκλή (2019), Ευτυχισμένες Μέρες του Σάμουελ Μπέκετ (2020), Αναφορά για μια Ακαδημία του Φραντς Κάφκα (2021).
Μετέφρασε τα έργα: Στη Σωφρονιστική Αποικία, Όπως Σας Αρέσει, Οι Δίκαιοι.
Επιμελήθηκε σκηνοθετικά τις παραστάσεις: Αίας του Γιάννη Ρίτσου (2010), Ντοκουμέντο (2013), Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17, της Θαλασσιάς Αντωνοπούλου (2016).
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΑΒΒΑΣ ΣΤΡΟΥΜΠΟΣ
Ο Σάββας Στρούμπος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (2002). Mε την υποτροφία Παξινού Μινωτή του ΜΙΕΤ έκανε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Exeter της Αγγλίας (MA in Theatre Practice), με καθηγητή τον Phillip Zarrilli (2003).
Ως βοηθός σκηνοθέτης συνεργάστηκε με τον Θόδωρο Τερζόπουλο στις παραστάσεις: “Πέρσες” του Αισχύλου στο Κέντρο Meyerhold της Μόσχας (2003), “Οιδίπους Τύραννος” του Σοφοκλή στο Θέατρο Alexandrinsky της Αγίας Πετρούπολης (2006), “Προμηθέας Δεσμώτης” του Αισχύλου στην Κρατική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Πεκίνου (2008), “Αντιγόνη” του Σοφοκλή στην Κρατική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Πεκίνου (2011), “Τέλος του Παιχνιδιού” του Σάμιουελ Μπέκετ στο Θέατρο Alexandrinsky της Αγίας Πετρούπολης (2014), “Βάκχες” του Ευριπίδη στο Electro Theatre Stanislavski της Μόσχας (2015), “Αντιγόνη” του Σοφοκλή στο Wilma Theatre της Φιλαδέλφειας, ΗΠΑ (2015), “Βάκχες” του Ευριπίδη στο Εθνικό Θέατρο της Ταϊβάν (2016), “Τρωάδες” του Ευριπίδη, στα πλαίσια της Πάφου – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, 2017, “Γερμα” του Φ.Γκ. Λόρκα στο Εθνικό Θέατρο της Ταϊβάν (2018) κ.α.
Ως ηθοποιός συμμετείχε με το Θέατρο Άττις, στις παραστάσεις: “Άμλετ, μια μαθητεία” του Μπορίς Πάστερνακ (2003), “Προμηθέας Δεσμώτης” του Αισχύλου (2003), “Επίγονοι” του Αισχύλου (2004), “Τρίπτυχο” του Σάμουελ Μπέκετ (2004), “Αίας η Τρέλλα” – διασκευή της τραγωδίας του Σοφοκλή «Αίας» (2004), “Τελευταία Μάσκα” του Κώστα Λογαρά (2006), “Πέρσες” του
Αισχύλου (2006), “Η Κασσάνδρα απευθύνεται στους νεκρούς” του Μάριου Ποντίκα (2007), “Αίας η Τρέλλα” – β’ εκδοχή (2008), “Προμηθέας Δεσμώτης” του Αισχύλου (2010) κ.α.
Με την Oμάδα Σημείο Μηδέν σκηνοθέτησε τις παραστάσεις:
“Στη Σωφρονιστική Αποικία” του Φραντς Κάφκα (2009), “Όπως Σας Αρέσει” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (2010), “Οι Δίκαιοι” του Αλμπέρ Καμύ (2011), “Η Μεταμόρφωση” του Φραντς Κάφκα (2012), “Βόυτσεκ” του Γκέοργκ Μπύχνερ (2013 και 2014 β΄εκδοχή), “Στη Σωφρονιστική Αποικία” του Φραντς Κάφκα (β’ εκδοχή – 2014), “Εμείς” του Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν (2015), “Η Αποστολή – ανάμνηση από μιαν επανάσταση” του Χάινερ Μύλλερ (2016), “Τρωάς” του Δημήτρη Δημητριάδη (2017), “Θραύσματα από τον Κάφκα” του Γκιόργκι Κούρταγκ (2018), “Περιμένοντας τον Γκοντό” του Σάμιουελ Μπέκετ (2018), “Αντιγόνη” του Σοφοκλή (2019), “Ευτυχισμένες Μέρες” του Σάμιουελ Μπέκετ (2020), “Αναφορά για μια Ακαδημία” του Φραντς Κάφκα (2021).
Μετέφρασε τα έργα: “Στη Σωφρονιστική Αποικία”, “Όπως Σας Αρέσει”, “Οι Δίκαιοι”.
Επιμελήθηκε σκηνοθετικά τις παραστάσεις: “Αίας” του Γιάννη Ρίτσου (2010), “Ντοκουμέντο” (2013), “Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17”, της Θαλασσιάς Αντωνοπούλου (2016).
Η ‘Ελλη Ιγγλίζ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Αποφοίτησε από την Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (2013). Παρακολούθησε τα σεμινάρια του Θεόδωρου Τερζόπουλου (2013, 2014). Σπούδασε πιάνο στην τάξη της Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου (δίπλωμα 2009) στο ωδείο Φ. Νάκας και θεωρητικά της μουσικής με τον Μπάμπη Κανά στο ωδείο Ν. Μάντζαρος . Αποφοίτησε από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α. (2011).
Έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις :
“Ιnsenso” του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία του Μ.Μαρμαρινού (Φεστιβάλ Αθηνών, 2013), “Η Γειτονιά των Αγγέλων” του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου (Εθνικό Θέατρο 2013 -2014).
Με την Ομάδα Σημείο Μηδέν συμμετείχε στις παραστάσεις: “Εμείς” του Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν (2015), “Η Αποστολή: Ανάμνηση από μιαν επανάσταση”, του Χάινερ Μύλλερ (2016), “Τρωάς” του Δημήτρη Δημητριάδη (2017), “Θραύσματα από τον Κάφκα” του Γκιόργκι Κούρταγκ (2018), “Περιμένοντας τον Γκοντό” του Σάμουελ Μπέκετ (2018), “Αντιγόνη” (2019), “Ευτυχισμένες Μέρες” του Σάμουελ Μπέκετ (2020), “Αναφορά για μια Ακαδημία” του Φραντς Κάφκα (2021).
Με το Θέατρο Άττις συμμετείχε στην παράσταση “Τρωάδες” του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου.
Η Έβελυν Ασουάντ γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1992. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (2014). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους: Θεόδωρο Τερζόπουλο (2014), Περικλή Μουστάκη (2011) και Άρη Ρέτσο (2012-2013).
Με την Ομάδα Σημείο Μηδέν συμμετείχε στις παραστάσεις: “Εμείς” του Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν (2015), “Η Αποστολή: Ανάμνηση από μιαν επανάσταση”, του Χάινερ Μύλλερ (2016),”Περιμένοντας τον Γκοντό” του Σάμουελ Μπέκετ (2018), “Αντιγόνη” (2019), “Αναφορά για μια Ακαδημία” του Φραντς Κάφκα (2021).
Με το Θέατρο Άττις συμμετείχε στην παράσταση Τρωάδες του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου.
Η Άννα Μαρκά-Μπονισέλ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994. Είναι απόφοιτη της Κρατικής Σχολής Χορού –Κ.Σ.Ο.Τ. (2018) και φοιτήτρια της Αγγλικής Φιλολογίας Ε.Κ.Π.Α.
Το Φθινόπωρο του ’18 παρακολούθησε τον σεμιναριακό κύκλο Actor’s Hub στο Ινστιτούτο Grotowski στην Πολωνία, δουλεύοντας πάνω στη μέθοδο Suzuki, τη μέθοδο Τερζόπουλου, Meyerhold’s Biomechanics με τον Α. Levinsky, Butoh με τον Daisuke Yoshimoto, μεταξύ άλλων.
Συμμετείχε στο σεμινάριο του Θεόδωρου Τερζόπουλου το 2019.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια χορού στην Ελλάδα και το εξωτερικό με τους: Λίντα Καπετανέα & Joseph Frucek, Sade & Christina Alleyne (Akram Khan dance co.), Guy Shomroni (Batsheva dance co.), Jos Baker (Peeping Tom), David Zambrano κ.α.
Χόρεψε στις παραστάσεις της Κρατικής Σχολής Χορού (Open Studio 2017/ 2018) ερμηνεύοντας ρεπερτόριο σύγχρονου χορού και τεχνικής Martha Graham (“Night Journey” – Oedipus).
Τον Ιούλιο του ’19 συμμετείχε στη χορογραφία του Χρήστου Παπαδόπουλου με τίτλο «Άσκηση27» (Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου).
Με την Ομάδα Σημείο Μηδέν συμμετείχε στις παραστάσεις “Αντιγόνη” του Σοφοκλή (2019) και “Αναφορά για μια Ακαδημία” (2021).
Η Ρόζυ Μονάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1990. Είναι απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και της ανώτερης δραματικής σχολής «Ανδρέας Βουτσινάς» (2017). Έχει παρακολουθήσει το ετήσιο πρόγραμμα σπουδών μετεκπαιδευτικού χαρακτήρα πάνω στον
σύγχρονο χορό και την performance με τον Κωσταντίνο Γεράρδο ”REDANCE” (2017-2018). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Θεόδωρο Τερζόπουλο (2018), Θωμα Βελλησάρη (2018), Σίμο Κακάλα ( 2017), Song of the goat theater (2016).
Έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις: “Πέρσες” του Αισχύλου, σκηνοθεσία Patryk Michalak, Κρακοβία (2018), “Αll is one”, χορογραφία Κώστας Γεράρδος (2018), “Ο Κουκουμπλής και Ο Χρουσαετός Άτυς και η βασιλοπούλα Ροδογάλη”, από την θεάτρική ομάδα Μικρός Βορράς, σκηνοθεσία Τάσος Ράτζος(2017-2018), “MACHINE”, Φεστιβάλ Ανοιχτής σκηνής- Θεατρικές φωνές της πόλης,σκηνοθεσία Προσεχώς Subway (2017), “GARDEN”, Προσεχώς Subway (2016).
Με την Ομάδα Σημείο Μηδέν συμμετείχε στις παραστάσεις “Αντιγόνη” του Σοφοκλή (2019) και “Αναφορά για μια Ακαδημία” του Φραντς Κάφκα (2021).
Ο Μπάμπης Αλεφάντης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου (2020) και φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο ΕΜΠ.
Με την Ομάδα Σημείο Μηδέν συνεργάστηκε για πρώτη φορά στην παράσταση “Αναφορά για μια Ακαδημία” του Φραντς Κάφκα (2021).
Ο Ντίνος Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1994 στην Καβάλα και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (2020).
Το 2016 συμμετείχε με την ομάδα ‘’Εν Δυνάμει’’ στην παράσταση ‘’Το Άλλο Σπίτι’’, σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου.
Με την ομάδα Σημείο Μηδέν συνεργάζεται για πρώτη φορά στην παράσταση ‘’Αναφορά για μια Ακαδημία’’ του Φραντς Κάφκα (2021).
Η Μαρία Σικιτάνο γεννήθηκε το 1988 στην Μπολόνια της Ιταλίας. Είναι αριστούχος του τμήματος θεατρικών σπουδών της σχολής καλών τεχνών του πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
To 2015 ανακηρύχτηκε Υπότροφος του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση για μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της σημειωτικής του πανεπιστημίου της Μπολόνιας.
Με τον Σάββα Στρούμπο και την Ομάδα Σημείο Μηδέν έχει συνεργαστεί στις παραστάσεις “Εμείς” του Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν (2015), “Η Αποστολή: Ανάμνηση
από μιαν επανάσταση” του Χάινερ Μύλλερ (2016), “Θραύσματα από τον Κάφκα” του Γκιόργκι Κούρταγκ (2018), “Περιμένοντας τον Γκοντό”, η παράσταση αποτέλεσε αντικείμενο της μεταπτυχιακής της έρευνας, (2018), “Αντιγόνη” του Σοφοκλή (2019),”Ευτυχισμένες Μέρες” του Σάμουελ Μπέκετ (2020).
Στo πλαίσιο των παραστάσεων έχει συγγράψει τα κείμενα:
“Εμείς: η δυστοπία ενός ιδανικού κόσμου” (Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν, Εμείς, μτφ. Δαυίδ Μαλτέζε, Νεφέλη, 2015 ), “Μεθοδολογικά, αισθητικά, δραματουργικά και άλλα ζητήματα” (2015), “Η Αποστολή- Διονύσου κατάβαση” (2016), “Τρωάς ή η καταβύθιση στο ανθρώπινο” (2017), “Σημειώσεις για τη θεατρική μεταφορά του “Εμείς” “(2017)
Έχει επίσης μεταφράσει: Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν: Ένας σοβιετικός αιρετικός” και “Περί Συνθετισμού” (Νεφέλη, 2015).
Η Κατερίνα Παπαγεωργίου σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2002) και Χορό στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού ΔΗΚΕΣ «Ίρις» (2001). Το 2011 απέκτησε Διδακτορικό Τίτλο από το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με έμφαση στο γνωστικό αντικείμενο Σκηνογραφία.
Από το 2002 εργάζεται ως ελεύθερη επαγγελματίας Αρχιτέκτων Μηχανικός.
Από το 2001 εργάζεται ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος σε παραστάσεις χορού, θεάτρου και όπερας. Έχει συνεργαστεί με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, την Όπερα Θεσσαλονίκης, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Φεστιβάλ Αθηνών και πολλούς ιδιωτικούς θιάσους. Το 2016 επιμελήθηκε τα κοστούμια της ταινίας Ussak σε σκηνοθεσία Κυριάκου Κατζουράκη. Έχει συμμετάσχει με εικαστικές εγκαταστάσεις σε εκθέσεις και στην Prague quadrennial:2003 όπου η ελληνική συμμετοχή απέσπασε τιμητική διάκριση συνολικής εθνικής παρουσίας.
Ως βασικό μέλος της χοροθεατρικής ομάδας vis motrix (2002-2015) χόρεψε και επιμελήθηκε τα σκηνικά και τα κοστούμια σε όλες τις παραγωγές της. Δίδαξε σύγχρονο χορό στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού ΔΗΚΕΣ «Ίρις» (2002-2007, 2010-2012) και στο χοροθεατρικό εργαστήριο vis motrix (2006- 2014).
Δίδαξε Σκηνογραφία-Ενδυματολογία στο Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του A.Π.Θ. (2008-2011). Συμμετείχε με διαλέξεις στο μάθημα Χώρος και Πολιτισμός (Βαλκάνια, Αν. Ευρώπη και Μέση Ανατολή) του Προπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (2017-2018).
Είναι μέλος ΕΕΠ στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. και διδάσκει Σχέδιο, Μακέτα και Ιστορία Σύγχρονης Τέχνης στο Προπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος.
Ο Ζήσης Σέγκλιας, γεννημένος στην Έδεσσα το 1984, ξεκινάει το 1996 σπουδές πιάνου και θεωρητικών στο Ωδείο Δήμου Έδεσσας (τάξη: Γ. Γκουράνη).
Το 2002 εισάγεται στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ και το 2004 στην κατεύθυνση σύνθεσης (επιβλέπων: Μ. Λαπιδάκης), ενώ παράλληλα συνεχίζει τις σπουδές των ανώτερων θεωρητικών στο Κ.Ω.Θ. (τάξη Κ. Σιέμπη). Το 2009 εισάγεται στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών στο Graz, όπου κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην σύνθεση και το μουσικό θέατρο (επιβλέπων B. Furrer). Το 2019 ολοκληρώνει με άριστα παμψηφεί την διδακτορική του διατριβή πάνω στην δραματουργία και την χρήση της φωνής στο ΑΠΘ (επιβλέπων: Δ. Παπαγεωργίου). Από το 2019 συνεχίζει την καλλιτεχνική του έρευνα πάνω στη φωνή και το μουσικό θέατρο σε μεταδιδακτορικό επίπεδο με υποτροφία από το ΙΚΥ (ΑΠΘ, Δ. Παπαγεωργίου). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια και workshops σύνθεσης αλλά και γενικότερου μουσικού περιεχομένου (Voix Nouvelles Royaumont 2014, Tzlil Meudcan 2014, Tchaikovsky Academy Russia 2012, Darmstadt Summer Academy 2010, Centre Acanthes 2011, Impuls Academy 2013 & 2011) με τους G. Aperghis, P. Billone, G. F. Haas, C. Czernowin, Μ. Andre, M. Stroppa, Ph. Hurel, K. Lang, P. Ablinger, J. Schölhorn, D. Kourliandski, Θ. Αντωνίου, Ι. Παπαδάτο, κ.α.
Η μουσική του έχει παιχτεί σε περισσότερες από δέκα χώρες σε διάφορους χώρους και φεστιβάλ, όπως το Φεστιβάλ Όπερας του Bregenz (Αυστρία), η Όπερα του Γκρατς (Αυστρία), το Konzerthaus του Βερολίνου (Γερμανία), Abbaye Royaumont (Γαλλία), Ligeti Saal/Mumuth (Αυστρία), Moscow Philarmonic Chamber Hall (Ρωσία), Time of Music (Φινλανδία), Forrum Wallis (Ελβετία), κ.α. από διάφορους σολίστες και σύνολα, όπως D. Michel-Dansac, MusikFabrik (D), Klangforum Wien (AT), Diotima Quartet (F), Schallfeld Ensemble (AT), Trio Amos (AT), MCME (Ru), the DissonArt Ensemble (Gr), the Helsinki Chamber Choir (Fi), Vertixe Sonora Ensemble (S), UMS ‘n’ JIP (Sw), Ensemble Cairn (F) κ.α.
Για το 2022 έχει λάβει ανάθεση από την Εθνική Λυρική Σκηνή για σύνθεση νέου μουσικού θεάτρου πάνω στο Νοt I του Samuel Beckett, σε συνεργασία με τον Σάββα Στρούμπο και την ομάδα Σημείο Μηδέν.
Τον Αύγουστο του 2017 παρουσίασε την όπερα To the Lighthouse (λιμπρέτο Ernst Binder) στο φεστιβάλ όπερας του Bregenz (Αυστρία), λαμβάνοντας επαινετικές κριτικές από περιοδικά και εφημερίδες όπως Opernwelt, Süddetusche και Frankfurter Allgemeine. Τον Μάιο του 2014, η
όπερα δωματίου hystéra παρουσιάστηκε στην όπερα του Γκρατς υπό την σκηνοθεσία του Ernst Binder και την μουσική διεύθυνση του Beat Furrer.
Το NAMPHAISE, ένα multimedia πρότζεκτ με το Schallfeld Ensemble που παρουσιάστηκε τον Νοέμβρη του 2018 στο Γκρατς της Αυστρίας συμπεριλήφθηκε στις καλύτερες σκηνικές παραγωγές της Αυστρίας για το 2018.
Ο Κώστας Μπεθάνης είναι φωτιστής, τεχικός φωτός/ήχου, σταθερός συνεργάτης της Ομάδας Σημείο Μηδέν και του Σάββα Στρούμπου από το 2008, όπως και του Θεάτρου Άττις και του Θεόδωρου Τερζόπουλου από το 2000.
PERSIANS OF AESCHILU AUGUST 11
After the highly successful three-year (2019-2021) presentation of Sophocles' Antigone, the
Zero Point Group continues its research into the foundational texts of ancient Greek tragedy
by presenting this time, the oldest surviving tragedy, Aeschylus' "Persians".
For the performance, a multi-month workshop focused on ancient tragedy is being held
according to the way of work and preparation of the Simio Miden Group and the director
Savvas Stroumbo.
Ιt is the first tragedy that derives its theme from historical events (and in fact only seven
years before its presentation to the public) as it deals with the suffering of the Persians
when they are informed of their overwhelming defeat in the battle of Salamis in which the
the author himself.
Often referred to as "anti-war", Aeschylus' tragedy "Persians" stands critically against any
kind of arrogance and expansionism, respecting the lamentation of the defeated and
condemning the arrogance of the victors.
Top Dancer: Rozy Monaki
Atossa: Evelyn Aswad
Messenger: Babis Alefantis, Anna Marka Bonisel
Darius: Elli English
Xerxes: Dinos Papageorgiou
Dance: The group
TICKET PRICE: GENERAL ADMISSION 15 EUROS